ภาษาไทยเรามีชื่อที่บัญญัติ ประกอบกับตัวพยัญชนะทุกตัว เป็นมาตรฐานชัดเจน เช่น ก ไก่ ข ใข่ ค ควาย เวลาใครจะบอกตัวสะกดให้กันก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ภาษาอังกฤษไม่ได้มีบัญญัติไว้เป็นมาตรฐานเหมือนเรา ถ้าจะพูด A B C กันเฉย ๆ ก็ฟังไม่ค่อยจะชัดเจน โดยเฉพาะเวลาพูดโทรศัพท์ เวลาเขาจะพูดให้ชัดเจนขึ้น เขาก็จะพูดว่า A as in apple “as in” ก็พูดเชื่อมกันเป็น -แอซ-ซิน- ถ้าพูด -ซ- (z) ไม่ถนัดก็พูดเป็น -ส- (s) ก็ได้ครับ ที่นี้ไอ้ตรงคำที่ใช้ก็มีปัญหาเหมือนกัน เพราะเนื่องจากไม่มีมาตรฐานกลาง ต่างคนก็อาจใช้แตกต่างกันไป เช่น A as in ant หรือ A as in Andrew หรือ อื่น ๆ เราที่เป็นมือใหม่ภาษาอังกฤษ ก็อาจจะนีกไม่ทัน ว่า A as in อะไรดี หรือฟังเขาไม่ทันเวลาเขาพูดเร็วเป็นไฟมา ยิ่งเจอคนมาจากชาติอื่น เขาก็อาจจะใช้คำประหลาด ๆ ทำเอางงได้เหมือนกัน
เพราะฉะนั้นก็ขอให้ฝึกให้ชินกับสำนวน “as in something” นี้ เวลาฟังจะได้ฟังได้ทัน และเวลาพูดก็คิดได้ทัน และให้ลองฝึกใช้กับคำที่ไม่กำกวม และเราพูดได้ชัดเจน ฝรั่งก็นิยมใช้คำที่เป็นชื่อเฉพาะเหมือนกัน เช่น ผมมักได้ยิน D as in David มากกว่า D as in dog แต่ก็ถือว่าใช้ได้ทั้งคู่ ไม่มีผิด หรือถูกอะไร เราจะใช้คำอะไรก็ได้ ขอให้เป็นคำที่ไม่กำกวม รู้จักกันโดยทั่วไป และเราพูดได้ถนัดก็เป็นใช้ได้ ลองดูตัวอย่างคำที่ใช้กันบ่อย ๆ จากที่นี่
ฝึกพูดกับชื่อตัวเองก่อนนี่แหละดีที่สุด เวลาไปติดต่อใครทางโทรศัพท์ ก็มักจะต้องสะกดชื่อให้เขาฟัง เช่น ถ้าชื่อ Somchai ก็พูดว่า S as in Sam, o as in ocean, m as in Mary, c as in Charlie, h as in Henry, a as in apple, (and) I as in India.
