ภาษาอังกฤษ ปัจจุบันถือเป็นภาษาสากลครับ ถือแม้พูดกันรู้เรื่อง หรือพอรู้เรื่องกันทั่วโลก ก็มีข้อปลีกย่อยที่แตกต่างกันมากมาย ไม่เพียงแต่สำเนียง คำศัพท์ หรือสำนวน บางทีไวกรณ์ก็ไม่เหมือนกัน แม้แต่คนท้องถิ่นเดียวกัน บรรพบุรุษเขาก็อาจจะพูดไม่เหมือนเขาก็มี เวลาผมได้ไปดูหนังเมื่อ 60 กว่าปีก่อน ก็รู้สึก อ้อเมื่อก่อนเขาพูดไม่เหมือนสมัยนี้เนอะ เพราะฉะนั้น สรุปง่าย ๆ คือ ภาษาอังกฤษนั้นมีการแปรผันตามกาลเวลา และสถานที่ จริง ๆ แล้วทุกภาษามีลักษณะนี้ทั้งสิ้น แต่ภาษาอังกฤษมีมากกว่าเพราะเป็นภาษาสากล
เมื่อรู้ดังนี้แล้ว ก็ขอให้ระวัง ทำหัวใจให้เปิดกว้างไว้หน่อย ว่าสิ่งที่ครูสอน หรือที่ผู้รู้ทั้งหลายสอน (รวมทั้งผมด้วย) แม้แต่ฝรั่งก็ตาม บางอย่างจริง แต่อาจจะไม่จริงเสมอไป บางอย่างอาจเป็นสิ่งที่คน 90% ในโลกเขาใช้กัน แต่บางอย่างก็อาจเป็นเพียงสิ่งที่คน 10% ในโลกใช้กัน คนสอนบางทีเขาก็ไม่บอกครับ หรือบางทีเขาก็ไม่รู้ด้วยซ๊ำ บางทีผมก็มารู้ทีหลังว่า สิ่งที่สอนไปบางอย่างเป็นเฉพาะแบบอเมริกันใช้กัน ก็โชคดีอาศัยว่าข้อมูลอยู่ในเวบ ไปแก้ไขเมื่อไรก็ได้ ผมเห็นมาหลายครั้งครับ บางทีเปิดหนังสือที่ร้านหนังสือไทยเจอแล้วก็ตกใจ สอนสำนวนอะไรประหลาด ๆ หรือ สอนกฏไวยกรณ์ที่ไม่จริงเสมอไป เคยเห็นฝรั่งอังกฤษที่เคร็งภาษาก็ตลกอีก บางทีบอกว่าต้องใช้อย่างนี้เท่านั้น อีกอย่างหนึ่งใช้ไม่ได้ อ้าว แต่ถ้าแบบที่ผิดเขาใช้กันทั่วไป แล้วคนรู้เรื่องตรงกัน แล้วจะเรียกว่า ผิดได้อย่างไร ฝรั่งอย่างนี้ คือฝรั่งที่ยังหลงอยู่ครับว่า ภาษาอังกฤษคือภาษาของเขา ซึ่งเป็นเรื่องในประวัติศาสตร์ครับ สำหรับปัจจุบันไม่มีของใครทั้งนั้น การใช้ผิด คือ การใช้แล้วคนไม่เข้าใจ หรือเข้าใจผิด การพูดผิด หรือพูดไม่ชัด คือ การพูดแล้วคนฟังไม่รู้เรื่อง แม้แต่การพูดมีสำเนียง ปัจจุบัน คนหัวทันสมัยเขาก็ไม่ถือว่า เป็นการพูดไม่ชัดนะครับ
ดังนั้น เวลาเรียนภาษาอังกฤษเราควรต้องรู้พื้นฐานของคนสอนนะครับ จะได้รู้ว่าอาจมีการลำเอียงแนวไหนอยู่ สำหรับเพจนี้ ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ในการสอนภาษาอังกฤษแบบอเมริกันนะครับ แต่เนื่องจาก ผมอยู่อเมริกามานาน กว่า 90 % ของภาษาอังกฤษที่ใช้และได้ยินในชีวิตประจำวันก็เป็นแบบอเมริกัน ดังนั้น บางทีก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ถ้าใครสงสังว่าอาจจะเขียนผิดอะไรก็ท้วงติงได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ
