ก็มีหลายคำนะครับที่ภาษาไทยมีคำเดียวแต่ภาษาอังกฤษมีหลายคำ ผมเคยพูดถึงไปบ้างแล้ว วันนี้ลองมาดูคำที่เราคงรู้จักกันดี คือ บ้าน ภาษาอังกฤษมีสองคำ คือ house กับ home ซึ่งบางสถานการณ์ก็ใช้แทนกันได้ แต่บางทีก็ไม่ได้
หลักทั่ว ๆ ไปก็ คือ house หมายถึง ตัวบ้าน ตัวอาคารนั้นเลย เป็นทางวัตถุว่างั้นเถอะ แต่ home หมายถึง ที่ ๆ เราอาศัย ที่ ๆ เรารู้สึกอบอุ่น อาจหมายรวมถึงตัวบ้าน ทำเลที่ตั้ง สภาพแวดล้อม คนที่อยู่ด้วย และอื่น ๆ คือ เป็นกึ่งทางวัตถุ และกึ่งทางใจนะครับ เพราะฉะน้้น ถ้าใครจะบอกว่า คิดถึงบ้านก็พูดว่า
- I miss (my) home. ฉันคิดถีงบ้าน ไม่ใช้ house เพราะเราไม่ได้คิดถึงตัวอาคาร ฝรั่งก็มีคำว่า home sick แปลว่า โรคคิดถึงบ้าน
- There is no place like home. อยู่ที่ไหนก็ไม่เหมือนอยู่บ้านเรา
- Please make yourself at home. เป็นสำนวนต้อนรับแขก แปลว่า เชิญตามสบาย ให้ทำเหมือนอยู่บ้านตัวเองเลย
ถ้าใครจะบอกว่าบ้านฉันสร้างด้วยอะไร สร้างเมื่อไร อันนี้หมายถึงตัวบ้านก็ต้องใช้ house ไม่ใช้ home เช่น
- My house was built in 1995. บ้านฉันสร้างเมื่อปี คศ 1995
- That house does not have a back door. บ้านหลังนั้นไม่มีประตูหลัง
ทีนี้ก็มาถึงตัวอย่างที่อาจจะใช้ได้ทั้งสองแบบ ให้ความรู้สึกต่างกันหน่อย แต่ก็พอใช้ได้
- He is looking to buy a home/house. เขากำลังหาซื้อบ้านอยู่ คำว่าซื้อบ้าน จริง ๆ ก็น่าจะใช้ได้แต่ house เพราะเป็นการซื้อตัวบ้าน แต่ฝรั่งก็นิยมใช้ home เหมือนกัน ก็เข้าใจว่า การซื้อบ้านนั้น เราไม่ได้เลือกแต่ตัวบ้าน แต่เราเลือกทำเลที่ตั้ง สังคมเพื่อนบ้าน และอื่น ๆ ที่ทำให้เรามีความสุข เพราะฉะนั้นเวลาเขาโฆษณาชวนให้เราซื้อบ้าน เขามักจะใช้คำว่า home เพราะให้ความรู้สึกที่ดีกว่า
- I’m going back home. vs I’m going back to my house. ฉันจะกลับบ้านละ ถ้าเราไปบ้านเพื่อน หรือไปเที่ยวนอกบ้าน ก็หมายถึงเราจะกลับบ้านล่ะ ใช้แบบไหนก็ได้ แบบแรกก็ดุกระทัดรัดกว่า เพราะไม่จำเป็นต้องใช้ to หรือ my แต่ถ้าในสถานการณ์ที่เราไปอาศัยอยู่ต่างแดน เช่น อยู่ต่างประเทศ หรือต่างจังหวัด พูดอย่างนี้ก็คือ หมายถึง เราจะกลับไปประเทศไทย หรือไปจังหวัดบ้านเกิด ก็ต้องใช้ประโยคแรก
