การแปลภาษาไทยเป็นอังกฤษนี่มันมีอันตรายเหมือนกันครับ เพราะ 1) ในสถานการณ์เดียวกัน บางครั้งวิธีพูดแต่ละภาษานั้นไม่เหมือนกันเลย ทั้งที่คนมีความรู้สึกเหมือนกัน 2) ถ้าเรามัวแต่ไปคิดถึงภาษาไทย เราก็จะเกิดอาการพยายามแปลภาษาไ
ตัวอย่างเช่น ชอบได้ยินคนถามว่า เกรงใจ พูดว่าอย่างไรในภาษาอังกฤษ มันก็ไม่มีคำแปลตรง ๆ มีที่ใกล้เคียงก็เช่น to be considerate แต่จริง ๆ แล้วควรถามว่า สถานการณ์อย่างนี้ คนไทยพูดว่าเกรงใจ ภาษาอังกฤษพูดว่าอะไร เช่น ถ้าคนซื้อของมาให้เรามาก ๆ คนไทยก็พูด “โอ้ย เกรงใจ ไม่ต้องก็ได้” ถ้าภาษาอังกฤษไปพูดว่า Oh I feel so considerate. You don’t need to do that. มันไม่เข้าเรื่องเลยนะครับ กลายเป็นพูดชมตัวเอง ไม่มีใครเขาใช้ considerate ชมตัวเองกัน เป็นผมก็พูดว่า Oh Thank you, you shouldn’t need to do that. You are so kind. ถ้าของมันมากไปจริง ๆ ก็อาจพูดว่า Oh Thank you. This is too much. I cannot accept it. คนซื้อมาเขาก็จะคะยั้นคะยอ จนเรารับไปตามเรื่อง แต่เขาก็ได้ความคิดไปแล้วว่า เราเกรงใจ
อีกสถานการณ์หนึ่งก็คือ เวลาเราไปรบกวนคนอื่น คนไทยก็ชอบใช้คำว่าเกรงใจ ฝร้่งเขาไม่พูดกัน เขาพูดหวาน ๆ แทน เช่น Would you mind doing something …? หนักกว่านั้นก็ I don’t want to disturb your time but I really need to … Would you mind ….? ประมาณนั้น ก็พูดได้อีกหลายแบบนะครับ เวลาจะขอคนให้ช่วย
ทีนี้ถ้าเราจะต่อว่าคน เช่นบอกว่า “นี่เธอรู้จ้กเกรงใจชาวบ้านเขาม
