สมัยเด็ก ๆ ผมท่องไวยกรณ์ภาษาอังกฤษมาเยอะ พอได้มาใช้ภาษาอังกฤษกับเจ้าของภาษา ก็เริ่มสังเกตว่า ในภาษาพูดเขาก็มีการใช้ที่ผิดไวยกรณ์อยู่เหมือนกัน พอคนใช้เยอะ ๆ เป็นที่นิยม จากผิดก็กลายเป็นไม่ผิดสิครับ คือ ผิดไวยกรณ์ แต่ไม่ได้ผิดภาษา
ตัวอย่างอันหนึ่งที่เห็นก็คือ คนอเมริกันก็มีการใช้ good เป็นคำขยายกริยา หรือ adverb ด้วย ทั้งที่ good เป็นคำคุณศัพท์ขยายนาม ส่วนคำขยายกริยา คือ well ตัวอย่างเช่น
- How are you doing? คำถามนี้ก็ใช้ถามเหมือน How are you? ก็ตอบได้ว่า I’m doing good. หรือ I’m doing fine. หรือ I’m doing well. ก็ได้ fine เป็นได้ทั้ง adjective กับ adverb ดังนั้นไม่ผิดไวยการณ์ แต่ good นี่ผิดไวยกรณ์ แต่ใช้ได้ในที่นี้ เพราะ เจ้าของภาษาเอง เขาใช้กัน บางทีเขาก็ตอบย่อ ๆ ว่า Good. หรือ I’m good. ไม่ได้หมายความว่า ฉันเป็นคนดีนะครับ ในที่นี้ก็เหมือน I’m fine. คือ ฉันสบายดี
- How is it working? เช่นเดียวกัน ตอบได้ว่า It’s working good หรือ fine หรือ well.
อันนี้ ไม่ได้หมายความว่า good ใช้เป็นคำ adverb ได้ทั่วไปนะครับ ใช้ได้เฉพาะแค่บางที่ และก็เฉพาะในภาษาพูดเท่านั้น
