คำว่า real อ่านว่า -เรียล- เวลาเป็นคำนาม reality คนไทยชอบอ่านผิด และไปยืมมาทับศัพท์ว่า เรียวลิตี้ จริง ๆ ต้องออกเสียงเพิ่มอีกหนึ่งพยางค์ และแถมเป็นพยางค์ที่เน้นด้วย เป็น -ริ-[อัล]-ลิ-ที- พยางค์หลังจะออก -ตี- หรือ -ดี- ก็ได้ มาดูตัวอย่างการใช้กัน
สำนวน kind of หรือ sort of ถ้าใช้ในแบบปกติที่เราเรียนกันมาจากโรงเรียน ก็มักขึ้นด้วย a หรือ some หรือ the เช่น Dog is a kind of animals. แต่ที่จะพูดถึงในตอนนี้เป็นแบบที่ดูประหลาดหน่อย แต่ผู้คนใช้กันโดยทั่วไปในภาษาพูด ตอนผมได้ยินคนพูดแรก ๆ ต้องแอบมาถามเพื่อนที่อยู่อเมริกามาก่อนว่า เฮ้ย นี่มันไวยกรณ์ประเภทไหนเนี่ย เห็นใส่หน้าคำกริยามั่ง หน้าคำคุณศัพท์มั่ง มั่วไปหมด ก็สรุปได้ ไม่มีหลักไวยกรณ์อะไร ใช้เหมือนกับเป็นคำ ๆ เดียวเป็น adverb ไปในภาษาพูด ความหมาย และวิธีใช้คล้ายกับคำว่า somewhat แต่จะออกแบบไม่เป็นทางการมากกว่า แปลว่า ค่อนข้าง หรือ แบบว่า หรือ เหมือนว่า ดูตัวอย่างเอาเลยก็แล้วกันครับ
Effect ออกเสียงเน้นพยางค์หลังว่า -อิ-[เฟคท]- คนไทยชอบเน้นผิดพยางค์ เพราะเราไปยีมคำนี้มาทับศัพท์ เช่น คำว่าซาวด์เอฟเฟค เป็นต้น effect เป็นคำนามแปลว่า ผล หรือ ผลกระทบ เวลาใช้เป็นคำกริยา เขียนว่า affect ออกเสียงแทบเหมือนกันเลย ว่า -เอะ-[เฟคท]- จริง ๆ แล้วผมก็จำง่าย ๆ ว่า สองคำนี้ออกเสียงเหมือนกัน เพราะพยางค์แรกเบา และสั้นมาก จะ -อิ- หรือ -เอะ- ก็ฟังแทบจะไม่ต่างกันเลย มาดูตัวอย่างการใช้กัน
เห็น effect กับ affect ที่เขียนต่างกันเวลาเป็นคำนามกับกริยา แต่ออกเสียงเหมือนกันแล้ว ลองมาดูคำที่เขียนเหมือนกันทั้งคำนาม และกริยา แต่ออกเสียงต่างกันบ้าง increase เวลาเป็นคำนาม ออกเสียงว่า -[อิน]-ครีส- แต่พอใช้เป็นคำกริยา เปลี่ยนเป็นเน้นพยางค์หลังเป็น -อิน-[ครีส]- มาดูตัวอย่างการใช้กัน
Matter ออกเสียงแบบอเมริกันก็ -[แม]-เดอระ- ออกให้ตามพจนานุกรมก็ -[แม]-เทอระ- มีหลายความหมาย จะแปลว่า สสาร ก็ได้ แต่ตอนนี้เรามาดูความหมายที่พบเห็นอยู่เป็นประจำ ซึ่งป็นได้ทั้งคำนาม และกริยา ถ้าแปลแค่คำเดียวยากหน่อย ขอให้ลองดูสถานการณ์ที่ใช้กันครับ
เวลาเป็นคำนามแปลว่า เรื่องราว หรือประเด็น
คำว่า pretty ออกเสียงตามแบบอเมริกันว่า -[พริ]-ดี- เราคงรู้จักกันดีเมื่อเป็นคุณศัพท์แปลว่า น่ารัก หรือ น่าดู ที่น่าสนใจคือ คำนี้ยังนิยมใช้ในภาษาพูด เป็นคำวิเศษณ์ขยายคำคุณศัพท์ได้ เช่น That’s pretty good. แปลว่า โอ้นั่นดีจัง หรือเก่งจัง ก็ได้ยินอยู่เป็นประจำ pretty good, pretty fast, pretty slow, pretty ต่าง ๆ นา ๆ ใช้เหมือนกับคำว่า very แต่ความแรงอ่อนกว่าหน่อย ถ้าจะให้เรียงลำดับคำขยายที่แปลว่า มาก ที่ใช้กันบ่อย ๆ ก็คิดว่าเป็นดังนี้
ภาษาไทยเรามีชื่อที่บัญญัติ ประกอบกับตัวพยัญชนะทุกตัว เป็นมาตรฐานชัดเจน เช่น ก ไก่ ข ใข่ ค ควาย เวลาใครจะบอกตัวสะกดให้กันก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ภาษาอังกฤษไม่ได้มีบัญญัติไว้เป็นมาตรฐานเหมือนเรา ถ้าจะพูด A B C กันเฉย ๆ ก็ฟังไม่ค่อยจะชัดเจน โดยเฉพาะเวลาพูดโทรศัพท์ เวลาเขาจะพูดให้ชัดเจนขึ้น เขาก็จะพูดว่า A as in apple “as in” ก็พูดเชื่อมกันเป็น -แอซ-ซิน- ถ้าพูด -ซ- (z) ไม่ถนัดก็พูดเป็น -ส- (s) ก็ได้ครับ ที่นี้ไอ้ตรงคำที่ใช้ก็มีปัญหาเหมือนกัน เพราะเนื่องจากไม่มีมาตรฐานกลาง ต่างคนก็อาจใช้แตกต่างกันไป เช่น A as in ant หรือ A as in Andrew หรือ อื่น ๆ เราที่เป็นมือใหม่ภาษาอังกฤษ ก็อาจจะนีกไม่ทัน ว่า A as in อะไรดี หรือฟังเขาไม่ทันเวลาเขาพูดเร็วเป็นไฟมา ยิ่งเจอคนมาจากชาติอื่น เขาก็อาจจะใช้คำประหลาด ๆ ทำเอางงได้เหมือนกัน
เพราะฉะนั้นก็ขอให้ฝึกให้ชินกับสำนวน “as in something” นี้ เวลาฟังจะได้ฟังได้ทัน และเวลาพูดก็คิดได้ทัน และให้ลองฝึกใช้กับคำที่ไม่กำกวม และเราพูดได้ชัดเจน ฝรั่งก็นิยมใช้คำที่เป็นชื่อเฉพาะเหมือนกัน เช่น ผมมักได้ยิน D as in David มากกว่า D as in dog แต่ก็ถือว่าใช้ได้ทั้งคู่ ไม่มีผิด หรือถูกอะไร เราจะใช้คำอะไรก็ได้ ขอให้เป็นคำที่ไม่กำกวม รู้จักกันโดยทั่วไป และเราพูดได้ถนัดก็เป็นใช้ได้ ลองดูตัวอย่างคำที่ใช้กันบ่อย ๆ จากที่นี่
ฝึกพูดกับชื่อตัวเองก่อนนี่แหละดีที่สุด เวลาไปติดต่อใครทางโทรศัพท์ ก็มักจะต้องสะกดชื่อให้เขาฟัง เช่น ถ้าชื่อ Somchai ก็พูดว่า S as in Sam,